Toen ik besloot een rondje door de stad te gaan rennen in plaats van door de natuur viel me op hoeveel afval er op straat rondzwerft: snoepwikkels, frietbakjes, flesjes en kleiner spul zoals peuken, kauwgom en lucifers. Belachelijk dat mensen alles zomaar op straat smijten, mopperde ik, maar toen moest ik aan mezelf denken toen ik jonger was. Ik weet nog dat ik eens een flinke reprimande kreeg toen ik een papiertje op straat gooide. ‘Maar anders hebben die mensen die dit moet

Vroeger woonde ik in een flat met een twijfelachtige reputatie, maar zo spannend was het daar niet. Het enige dat we samen deden was het vullen van de enorme afvalcontainer onderin het gebouw. Alles ging door elkaar: etensresten, batterijen, wietplanten, elpees en halfvolle flessen schoonmaakmiddel. Dat vonden we heel normaal. Toen ik in een echt huis ging wonen, kreeg ik een afvalcontainer met een groene en grijze deksel en een papierbak. Tijd om te scheiden dus. Al snel maa

Ik rende over het zandpad langs de bosrand. Een eindje verderop versperde een auto met aanhanger de weg. De twee mannen ernaast keken me betrapt aan. Opeens voelde ik me onveilig in het natuurgebied waar ik vaak ga hardlopen. Het begon te schemeren. Ik was alleen. Omdraaien zou opvallen. Ik verhoogde mijn tempo en liep met een zo groot mogelijke boog om ze heen. Pas vijftig meter verder keek ik om. Ik zag dat er een stuk of tien volle vuilniszakken naast de aanhanger stonden.