Toen ik besloot een rondje door de stad te gaan rennen in plaats van door de natuur viel me op hoeveel afval er op straat rondzwerft: snoepwikkels, frietbakjes, flesjes en kleiner spul zoals peuken, kauwgom en lucifers. Belachelijk dat mensen alles zomaar op straat smijten, mopperde ik, maar toen moest ik aan mezelf denken toen ik jonger was. Ik weet nog dat ik eens een flinke reprimande kreeg toen ik een papiertje op straat gooide. ‘Maar anders hebben die mensen die dit moeten opruimen geen werk meer,’ reageerde ik en ik meende het nog ook. Gelukkig werd ik snel wijzer.
Inbrekers maken gebruik van het feit dat we gewend zijn aan zwerfafval in onze straten. Tijdens een lezing van de bekende Brabantse criminoloog Cyrille Fijnaut hoorde ik dat dieven tijdens hun verkenningstochten allerlei geheimzinnige markeringen gebruiken om aan te geven wat de status van een huis en haar bewoners is. Zo zijn er tekens voor ‘Op vakantie’, ‘Alleenstaande vrouw’ en ga zo maar door. Het huisnummer noteren is blijkbaar te simpel voor deze beroepsgroep.
Een oplettende dame uit Oosterhout zag onlangs dat twee mannen iets bij haar voordeur lieten vallen. Dat bleek een lucifer te zijn. Misschien was ze bij dezelfde lezing geweest als ik, want ze waarschuwde meteen de politie. Die nacht werden in haar straat twee mannen opgepakt die, heel toevallig, lucifers bij zich hadden in dit tijdperk van de aansteker. Was daarmee het bewijs van hun kwade bedoelingen geleverd? Nee, maar die nacht werden ook lucifers aangetroffen voor een woning waarin wel succesvol was ingebroken. Fascinerend, maar ook wat onbeholpen, want bij het minste zuchtje wind is de markering veranderd. Van het teken voor ‘Waakhond in huis’ tot ‘Op vakantie.’
(Column van Ingrid Oonincx, gepubliceerd in het Brabants Dagblad van 17 augustus 2017)