Tot verdriet van de lokale bevolking besloot de Staat der Nederlanden in 1818 tot de sloop van kasteel Ravenstein. Tweehonderd jaar later wringt dat nog steeds bij sommige inwoners.
Terecht, denk maar eens aan alle gemiste entreegelden en horeca-inkomsten van potentiele kasteelbezoekers. Die van Slot Loevestein betalen 13,50 euro entree en dan zijn ze nog niet eens in het café en de souvenirwinkel geweest. Het is volgens de pas opgerichte Vrijstaat Land van Ravenstein een eenvoudige optelsom. Ravenstein heeft de afgelopen twee eeuwen miljoenen aan inkomsten gemist. Daarom is er een schadeclaim van 34 miljoen bij kabinetsformateur Zalm neergelegd, zodat het nieuwe kabinet alvast rekening kan houden met deze toekomstige uitgave.
Dit is natuurlijk een buitengewoon interessante case. Talloze groeperingen die ooit door overheden of instanties belemmerd of benadeeld werden, ruiken hun kans. Denk bijvoorbeeld eens aan de Tilburgse koffieshops die uit het straatbeeld moesten verdwijnen omdat ze net iets te dicht bij elkaar stonden: miljoenen aan gederfde inkomsten. Of aan de Brabantse stedenrij die onder de naam BrabantStad dolgraag Culturele Hoofdstad van Europa 2018 wilde worden maar afgetroefd werd door Leeuwarden: duizenden toeristen door de neus geboord. Of verder terug in de geschiedenis: de bokkenrijders. Die arme zielen werden rucksichtslos van de kaart geveegd. Er zijn vast nabestaanden te vinden die een schadeclaim voor onherstelbaar geestelijk en materieel lijden kunnen indienen.
Aanklagen wordt de nationale hobby. Of kunnen we er maar beter om lachen? Ook humor maakt een plek aantrekkelijk. Daarom ga ik dit weekend maar eens in Ravenstein kijken. Ik beloof dat ik een consumptie zal kopen.
(Column Ingrid Oonincx, gepubliceerd in het Brabants Dagblad van 24 augustus 2017)