Zelfs verstokte huurders zoals meneer Oonincx en ik, hebben ons gek laten maken door de juichende berichten over de lage hypotheekrente. Wij zijn de oudste starters die ooit op de woningmarkt gesignaleerd zijn, hoewel een piepjonge makelaar ons laatst toevertrouwde dat hij starters had gesproken die zelfs nóg ouder waren dan wij.
Er volgde een spoedcursus woningmarkt. Ik wed dat het gros van de makelaars een cursus psychologie of neurolinguïstisch programmeren heeft gevolgd, zo gehaaid zijn ze. Met één exemplaar kregen we alleen contact als hij in zijn auto reed en ons via een stemverlagende vervormer voorzag van cryptische informatie die ons in totale verwarring bracht over de onderliggende boodschap. Betekende het dat we in Tilburg ook al moesten gaan overbieden, net als op de oververhitte huizenmarkt in Den Bosch, of Eindhoven? Of hadden we de kat al lang in het bakkie? Zenuwslopende zaken die je rechtstreeks in de armen van een aankoopmakelaar zouden drijven, maar die zijn van hetzelfde soort dus daar trapten wij mooi niet in.
De afgelopen maanden voelden we ons overgeleverd aan een geheimzinnige wereld vol codes en mechanismen die we niet begrepen. Onze wantrouwige kant vermoedde handjeklap, inspelen op angsten en ander gekonkel, tegelijkertijd vonden we het soms best gezellig met die goedgebekte makelaars en handige financieel adviseurs. Jij verkoopt onder het mom van ‘goed voor de algemene ontwikkeling’ toch ook knutselcursussen aan onschuldige kindjes, zei ik tegen meneer Oonincx en dan waren we weer even stil. Uiteindelijk hebben ook wij, op deze oververhitte huizenmarkt, ons droompaleisje weten te bemachtigen. We hebben vast veel te veel betaald, maar dat zullen we gelukkig nooit zeker weten.
(Column Ingrid Oonincx, gepubliceerd in het Brabants Dagblad van 7 september)