Vroeger woonde ik in een flat met een twijfelachtige reputatie, maar zo spannend was het daar niet. Het enige dat we samen deden was het vullen van de enorme afvalcontainer onderin het gebouw. Alles ging door elkaar: etensresten, batterijen, wietplanten, elpees en halfvolle flessen schoonmaakmiddel. Dat vonden we heel normaal.
Toen ik in een echt huis ging wonen, kreeg ik een afvalcontainer met een groene en grijze deksel en een papierbak. Tijd om te scheiden dus. Al snel maakte ik er een erezaak van. Door afval te scheiden krijg je namelijk het gevoel dat je iets bijdraagt aan een betere wereld en dat is hard nodig als je nog steeds met een oude vervuilende diesel rondrijdt en desondanks op partijen stemt die extra aandacht voor het milieu hebben. Dus, toen de plastic bak erbij kwam, was ik blij. Zeker toen ik merkte dat wij met het gezin een volle vuilniszak plastic per week produceerden. De komst van de afvalcontroleur in Tilburg zag ik dan ook met vertrouwen tegemoet. En ja hoor, alleen maar witte kaarten! Geslaagd!
Door een bericht in de krant ben ik in de war geraakt. Het plan is dat metaal en drankkarton vanaf volgend jaar ook bij het plastic moeten. Net gewend aan Plastic Heroes, komt daar nu Mister Metal en Tetra Pacman bij. Om de verwarring compleet te maken zegt wethouder Berend De Vries: “Eigenlijk kunnen inwoners nu al hun metaal en drankkarton-afval in de plastic bak gooien, als ze dat willen. Maar vanaf juli is het verplicht.” Als ze dat willen? Jarenlang worden we geïndoctrineerd met strikte scheidingsregels en nu moeten we plotseling afvalmixer worden? Wat vindt de afvalcontroleur daar eigenlijk van? En als ik nu al begin te mixen, loop ik dan risico op een gele kaart?
Column Ingrid Oonincx, Brabants Dagblad 15 oktober 2015