Voor mijn zesde boek had ik de lat torenhoog gelegd. Het gevolg was een enorme blokkade. Het verhaal had ik dan wel in grote lijnen uitgedacht, maar er kwam geen woord op papier zonder er eindeloos over te twijfelen. Ik schrapte alles wat ik had geschreven. Het leek erop dat boek zes er nooit zou komen. Zo kon het niet verder. Ik keek eens kritisch naar mijn schrijfpatroon. Dat kwam erop neer dat alle ‘magic’ op één dag in de week moest gebeuren. Daardoor werd mijn schrijfdag

Mensen die gaan sterven, weten wat er echt belangrijk is in het leven. Toen ik deze vraag aan mijn vader stelde, kort voor zijn dood, antwoordde hij anders dan ik verwacht had. ‘Vriendschap’, zei hij. ‘Daar draait het om in het leven.’ Ik had gehoopt dat hij ons gezin zou noemen, of desnoods de hele familie. Maar het ging hem dus om zijn vrienden. Ik moest even slikken. Pa was een populaire man, kende iedereen in het dorp, maakte overal praatjes. Dat vond hij belangrijk, dat