Als ik aan 15 maart denk, word ik nerveus. Moet ik strategisch gaan stemmen om bepaalde coalities te voorkomen of moet ik gewoon stemmen op de beste partij? Dat strategisch (niet-)stemmen niet altijd de beste keuze is, ontdekte ik toen ik voor het Oekraïne Referendum was thuisgebleven om te voorkomen dat de kiesdrempel werd gehaald.
Maar wat is de beste partij? De afgelopen verkiezingen wisselde dat nogal eens en als ik dan na lang wikken en wegen eindelijk gekozen had, deed die partij vervolgens iets vreselijks dat ik dus indirect mede mogelijk had gemaakt.
Dan maar de Stemwijzer raadplegen. Wat? De Vrijzinnige Partij? Nooit van gehoord. De Partij van de Dieren? Doe normaal! Wacht eens, die dierenpartij wordt wél geleid door een vrouwelijke lijsttrekker en die zijn zeldzaam in Nederland, net als vrouwelijke Tweede Kamerleden. We weten dat te veel testosteron fataal is voor goede betrekkingen, vrouwelijkheid is dus een pre.
Ik zag een oproep om op een vrouw te stemmen. Dat doe ik altijd al, maar nu gaat het om vrouwen die laag op de kieslijst staan en die de Kamer niet in komen zonder voorkeursstemmen. Vrouwen mogen zich al honderd jaar verkiesbaar stellen, maar er is in de Tweede Kamer nog nooit een evenredige verdeling van vrouwen en mannen geweest. Die balans moet rechtgezet worden.
Goed plan! Nu alleen nog een partij kiezen. Wellicht helpen de door de krant georganiseerde Brabantse koffietafels met lijsttrekkers daarbij, hoewel ik ook daar een vrouw mis. Mannen zullen zeggen dat dát aan onszelf ligt. Daar hebben ze een punt. We maken er een tweetrapsraket van. Als we op 15 maart allemaal op een vrouw stemmen, worden die koffietafels over vier jaar automatisch veranderd in theekransjes. Op naar de balans!
Column Ingrid Oonincx voor het Brabants Dagblad, 16 januari 2017