Op lange winteravonden, kort voor sluitingstijd van de kroeg, is er nog weleens iemand die over Nelly van Gelooven begint. De nog aanwezige stamgasten verzamelen zich dan rondom de toog en luisteren genietend naar het verhaal over de vrouw die het lot van de voorheen zo grauwe textielstad Tilburg veranderde.
Het ging zo: eind jaren vijftig reisde Nelly van Gelooven met de trein van Rotterdam naar Tilburg. Een Engelssprekende man kwam naast haar zitten en smeekte om haar aandacht. Nelly was geen fan van zijn muziek en erg knap vond ze hem ook niet, maar toch herkende ze Elvis Presley in de praatjesmaker. Ze bedacht dat hij waarschijnlijk onderweg was naar Duitsland om zijn dienstplicht te vervullen. Veel begreep ze niet van zijn gewauwel, maar om van het gezeur af te zijn gaf ze hem haar adres. Op station Tilburg stapte ze uit, nagestaard door de smoorverliefde Elvis. De vele brieven die hij haar daarna zond en die zij ongeopend terugstuurde, inspireerden hem, aldus Nelly, tot de wereldhit Return to sender.
Van Nelly zelf werd daarna weinig meer vernomen, maar haar verhaal leefde voort. Het deed vele Tilburgers opfleuren, want als dit waar was, dan was alles mogelijk. Textielstad Tilburg als inspiratiebron voor de rock-‘n-roll? Waarom eigenlijk niet?
Studentensociëteit Posjet nodigde in de jaren 70 zonder blikken of blozen de Sex Pistols en Talking Heads uit. Wereldact U2 trad op in De Harmonie. Geluksvogels zagen Bon Jovi in Noorderligt spelen. Steeds meer wereldtoppers zetten voet op de Tilburgse kaaibanden. Tegenwoordig treedt in 013 de ene na de andere beroemdheid op.
Tilburg transformeerde tot een echte muziekstad. En dat gebeurde allemaal dankzij Nelly. Of u dat nu wilt geloven of niet.
Column Ingrid Oonincx, gepubliceerd in het Brabants Dagblad van 20 oktober 2016. (Met dank aan J. Weltevrede en Tilburgers.nl)