Het is altijd een beetje een domper als je na de vakantie ons land weer inrijdt. De diversiteit en kleurrijke chaos van de dorpjes van de vakantiebestemming maken plaats voor ordentelijke Nederlandse huizenrijen met gelijke maten, kleurstellingen en materialen.
Soms zijn de grauwgrijze woonblokken opgevrolijkt met fluorroze of mintgroene kozijnen uit de jaren 80 die het geheel nog wat troostelozer maken. De wijken bestaan uit lange rijen identieke eengezinswoningen waarin mensen wonen die denken een uniek leven te leiden. De positieve kant van dit alles is dat het overzichtelijk en gelijkwaardig is en daar houden veel Nederlanders nu eenmaal van.
Mensen die afwijken in hun woonwensen stuiten nogal eens op weerstand bij de gemeente. Daar werken ambtenaren die gestudeerd hebben voor ‘goede smaak’ en die ons behoeden voor ongewenste modeverschijnselen die we over een paar jaar niet meer kunnen aanzien. Ze letten ook op verstoringen in de uitstraling van de straat.
Dat was het geval bij de groene dakpannen van Dirk Kurzweg uit Oss. Hij vond ze goed passen bij de uitbundige sprookjestuin die hij had gecreëerd. De gemeente greep haar kans en meldde hem dat het groene dak het straatbeeld aantastte. Kurzweg kreeg een boete van 6.000 euro maar die kon – en wilde – hij niet betalen. Door de stress ging het bergafwaarts met de fantasierijke Ossenaar. Uiteindelijk werden zijn huis en de sprookjestuin ontruimd en werd hij zwerver. Toen kreeg hij ook nog een ongeneeslijke ziekte. Dat de gemeente onmiddellijk aanbood een hotel voor hem te betalen, kan gezien worden als een schuldbekentenis.
Ik hoop dat Kurzweg in de tijd die hem rest toch nog een klein beetje in sprookjes zal durven geloven, al is het onder een andere kleur dak.
Column Ingrid Oonincx, Brabants Dagblad, 13 oktober 2016