Zoals te verwachten in komkommertijd bleek de boerkinirel een storm in een glas water te zijn, want natuurlijk mag je op het strand aandoen waar je zelf zin in hebt. En al helemaal in een land dat liberté, egalité en fraternité zo hoog in het vaandel heeft dat het die woorden op zijn euro zet.
De boerkini is vooral in trek bij opstandige types die balen van bemoeienis met hun zwemkledingkeuze. Begrijpelijk, ik zou ook pisnijdig worden als ik gedwongen werd een piepkleine bikini te dragen in plaats van mijn vertrouwde, seksloze moederbadpak. Bovendien jagen we wetsuitgebruikers ook niet van het strand en die zien er stukken minder elegant uit dan de dames in hun modieuze boerkini’s. Of is het burkini? Bij dat woord moet ik denken aan inwoners van Burkina Faso of aan Duitse augurken, maar dat terzijde.
De beroemde tv-kok Nigella Lawson droeg overigens ook vaak een boerkini, maar achteraf werd ontdekt dat ze dat deed omdat haar man haar verbood haar roomwitte huid te laten verkleuren. Oeps, dat klinkt nogal onderdanig en dat is natuurlijk precies waar we voor vrezen. Dat al die mondige, goed opgeleide moslima’s van tegenwoordig diep van binnen ouderwets en onderdanig blijken te zijn. Dat ze een vitamine D-gebrek oplopen omdat hun mannen niet kunnen omgaan met onbedekt vrouwenvlees, terwijl de heren er zelf wel lekker luchtig gekleed bij lopen.
Ongeëmancipeerd is het niet. Dat vindt althans de Tilburgse Farida Yahyaoui, die een boerkinidag op het strand organiseerde. ‘Als vrije, ontwikkelde vrouwen moeten wij laten zien dat jezelf bedekken ook vrijheid is.’ Ze kreeg er amper twintig deelneemsters mee op de been. Dan lukt het Unox toch heel wat beter om iedereen goedgemutst op het Scheveningse strand te krijgen.
Column Ingrid Oonincx, Brabants Dagblad 2 september 2016