Bewoners van de Tilburgse wijk Reeshof worden uit hun slaap gehouden door een geheimzinnig geluid. Nadat iemand er melding van maakte in de wijkkrant volgde een stormvloed aan reacties. Talloze wijkbewoners die nachtenlang naar het plafond lagen te staren waren opgelucht dat ze dus toch niet overspannen, gek of doof waren geworden. De gemeente gaat de klachten onderzoeken.
U vraagt zich misschien af of die Reeshofbewoners niets anders hebben om zich druk over te maken, maar zo eenvoudig is het niet. Niets is zo funest voor een vreedzame wijk als een collectief slaaptekort. De ellende is dat je zo’n geluid pas gaat horen als je erop gaat letten. Vanaf dat moment zal het er altijd zijn. Opvallend is dat iedereen het geluid anders omschrijft. De een noemt het een ‘harde zoem’, de ander een ‘vervelende ruis’ en dan is er nog een groep die het ervaart als een ‘onbestemd pulserend geluid’. Slaapgebrek helpt natuurlijk ook niet bij het beoordelen ervan.
Ik kan me voorstellen dat je na zes nachten zonder slaap op onderzoek uitgaat. Wandelend door de wijk en over het aanpalende industrieterrein komen dan de theorieën. Werkt Tesla in het geheim aan een superaccu? Wordt er stiekem een schuilkelder gebouwd? Of zijn het de aliens?
Maar het kan nog erger. De onlangs overleden zanger van Motörhead had altijd een piep in zijn oren. Tinnitus heet dat. Om die piep te kunnen verdragen, sliep hij altijd met harde muziek aan.
Totdat de oorzaak van de geluidsterreur in de Reeshof is gevonden, zou er ’s nachts muziek uit speakers kunnen klinken, knuffelrock of Bach. Of de muziek van Motörhead. Het voordeel: veel nachtbrakers zullen blij zijn dat ze daarna weer naar die vertrouwde brom, piep of puls mogen luisteren.
Column, Brabants Dagblad 31 maart, Ingrid Oonincx