Het is het schrikbeeld van iedere werknemer boven de 45 jaar: ontslagen worden. Als je op die leeftijd nog niet bent doorgedrongen tot het old boys network, waar de zaken onderling geregeld worden, kun je het schudden als je wegbezuinigd wordt. Wat veel mensen niet beseffen is dat die kritieke leeftijdsgrens in feite al naar 40 jaar is gezakt, want in de ogen van veel werkgevers is de fris- en fruitigheid er dan wel vanaf. En om dit betoog nog wat deprimerender te maken: voor vrouwen is ouder zijn dan 25 al gevaarlijk. Menig manager vreest dat zijn kersverse employee spontaan zwanger raakt van een drieling zodra het arbeidscontract ondertekend is.
Het goede nieuws is dat er uitzonderingen worden gemaakt door slimme werkgevers die weten dat je het meeste uit het personeel haalt als je een mooie mix in huis hebt: onstuimige jonge honden, midden in het leven staande multitaskers en ervaren senioren die al die bruisende energie op de werkvloer in banen leiden.
Sommige mensen sturen honderden sollicitatiebrieven maar worden nooit uitgenodigd voor een kennismaking. Geen personeelsmanager zal het toegeven, maar de geboortedatum of exotische naam zal daarbij regelmatig een rol spelen. Het is mooi dat deze krant in het eenmalige sollicitatiekatern van zaterdag de gezichten achter deze brieven liet zien.
Rob (58) kreeg de kans te melden dat hij nooit ziek is, Madeleine (49) kon na 25 jaar ervaring bij verschillende warenhuizen stellen dat ze goed met verandering kan omgaan en de Keniaanse Alex (25) vroeg een kans om een echte Bosschenaar te worden.
Werkzoekenden vinden een baan, potentiële werkgevers kunnen hun sociale gezicht tonen. Het mes snijdt aan twee kanten. Dat solliciteert naar een vaste rubriek!
Column Ingrid Oonincx voor het Brabants Dagblad, donderdag 10 maart 2016