Ik wil kunnen meepraten over politiek, wetenschap, sport en de nieuwste trends. Daarnaast moet ik onthouden dat ik straks nog wc-papier moet kopen, hoe de zoon van de achterbuurvrouw heet en wanneer de kinderen gym hebben. Al die informatie wordt opgeslagen in die wirwar aan hersencellen in mijn hoofd waar het toch al propvol zit met herinneringen en feiten die er niet allemaal even veel toe doen. Als ik mijn huissleutels weer eens in de koelkast vind, weet ik dat het tijd is om wat overbodige data door het rioolputje van mijn overbelaste geest te spoelen.

Kinderen hebben het maar goed. Hun prille leven is nog zo overzichtelijk dat het hen nog gemakkelijk lukt om alle informatie te ordenen, in een laatje te stoppen en dat eenvoudig weer terug te vinden als dat nodig is. Zo zijn mijn zoontjes stomverbaasd dat ik niet meer weet dat we vorig jaar in dat pretpark drie keer achter elkaar in de achtbaan zijn geweest.

Uitrusten is de beste remedie: op vakantie smelten onbelangrijke data als sneeuw voor de zon. Je kunt ook proberen gênante herinneringen om te buigen tot anekdotes en ze zo af te voeren: ‘Weet je wat ik ooit gedaan heb? Met mijn rok opgefrommeld in mijn panty een complete kroeg doorkruist!’ Bijkomend voordeel: mensen vinden je meteen sympathiek als je jezelf nog belachelijker hebt gemaakt dan zij.

En ten slotte is er de verdringing: net doen alsof het niet gebeurd is. Dat zie je vooral veel terug in de rechtbank. De krant stond er afgelopen week vol mee. De veroorzaker van het filedrama op de A29, de eigenaar van een Goirlese wietloods, de Tilburgse vrouwenbespuger en de man die een drogist beroofde. Ze waren stuk voor stuk glad vergeten wat er gebeurd was.

Sterk staaltje selectieve datadump.

Column Ingrid Oonincx, Brabants Dagblad 3 maart 2016