Zijn naam is Mark, Patrick of Danny. Hij is 31 jaar oud en heeft het razend druk met zijn webshop. De concurrentie is moordend en omdat hij zich nog geen personeel kan veroorloven werkt hij dag en nacht. Danny heeft al een paar dagen kiespijn maar het lukt hem niet om tijd vrij te maken voor een tandartsbezoek.
Danny’s vriendin is hoogzwanger. Het enige dat ze nog doet is het onder een vergrootglas leggen van al die eigenschappen die ze vroeger in hem bewonderde. Ook klaagt ze dat de webshopvoorraden nu toch echt uit de toekomstige kinderkamer moeten verdwijnen.
Gefrustreerd kijkt Danny naar de enorme stapel retourzendingen. Een pijnscheut doorboort zijn kaak. Die verwende trutten bestellen kledingstukken in alle kleuren en maten. Ze bevuilen zijn spullen met make-up, zweet en huidsmeer en sturen ze daarna doodleuk weer terug. Alsof hij Bol.com is! Zo kan hij toch geen zaken doen?
De kloppende zenuwpijn bereikt zijn hersenen. Danny bonkt met zijn hoofd tegen de muur om de pijn te verdringen maar de verlossing duurt veel te kort.
Genoeg! Die kies moet er uit. NU!
Danny racet door de stad. Hij stuit op een politieafzetting. Een vrouw dreigt van een dak te springen. Een rood waas schuift voor zijn ogen als agenten hem vastgrijpen. Danny maait wild om zich heen. Die aanstelster staat voor alles wat hem tegenhoudt. ‘Spring dan,’ schreeuwt hij.
Achter onbegrijpelijke acties zit vaak een geheel eigen waarheid. Misschien was dit het verhaal achter de Tilburger die een vrouw tot zelfmoord aanspoorde en agenten mishandelde omdat hij naar de tandarts moest. Waarschijnlijk was het iets anders. Hoe dan ook: er is zes maanden cel tegen hem geëist. Ik hoop voor Danny dat ze internet hebben in de bajes.
Column Ingrid Oonincx voor het Brabants Dagblad van 17 december 2015