Toen ik rond mijn dertigste stopte met roken zocht ik een nieuwe verslaving. Ik ging hardlopen en belandde in een trainingsgroepje waar ik al snel vrienden maakte. Nu, jaren later, loopt de een nog zelden, de ander vijf keer per week. We eten vaker samen dan dat we lopen, maar komend weekend trekken we allemaal de hardloopschoenen aan voor het hardloophoogtepunt van het jaar: de Hart van Brabantloop. Zaterdag is de 32ste editie. Vriendengroepen, studentenverenigingen, burenclubs, families en hardloopgroepen demonstreren tijdens deze estafette over 105 kilometer dat een individuele sport als hardlopen heel sociaal kan zijn. Het doel is de finish halen, sommige teams willen dat zo snel mogelijk doen.
Ik verheug me er altijd op. Om zes uur uit de veren want om half acht is de start al bij Tilburg University. Daarna doorkruisen we om de beurt hardlopend, fietsend en autorijdend heel Midden-Brabant. We praten elkaar moed in, zwepen elkaar op en grappen met de rivaliserende teams. Onderweg belanden we regelmatig op een terras of in een café, maar als het goed is zijn we rond 18.15 uur terug bij de universiteit. De dag wordt afgesloten in een restaurant waar het feest nog tot in de late uurtjes doorgaat.
Dus, als je ons zaterdag de provincie ziet doorkruisen, begeleid door motoren en de organiserende studenten, moedig ons dan eens aan in plaats van te mopperen dat je even moet wachten tot deze bonte karavaan jouw straat gepasseerd is. Wat je ziet is Brabantse saamhorigheid. Een mooie traditie. En als je dan toch staat aan te moedigen, let dan eens op team 48 Energie Perspectief. Wij zetten die dag namelijk een topprestatie neer! Al is het maar in onze eigen beleving.
Column Ingrid Oonincx, gepubliceerd in het Brabants Dagblad van 24 september 2015